ദൂതന്‍

ഈ വഴി എനിക്കിപ്പോള്‍ സുപരിചിതമാണ്. കുറച്ചധികം നടക്കാനുണ്ടെങ്ങിലും ഒച്ചയും അനകവും ഇല്ലാത്ത ഈ വഴിയാണ് എനിക്കും എന്‍റെ സഹോദരിമാര്‍ക്കും ഇഷ്ട്ടം. അന്ന്‍ ധിറുതിയൊന്നും  ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് മെല്ലെ, സൊറ പറഞ്ഞാണ് ഞങ്ങള്‍ നടന്നത്. ആ വൈകുന്നേരം ഞങ്ങള്‍ക്കാര്‍കും മറക്കാന്‍ പറ്റാത്തതാണ്. കാരണം അന്നാണ് ദൈവ ദൂതന്‍  ഞങ്ങളെ തേടിഎത്തിയത്. ദൂതന്‍ എന്ന മനപ്പൂര്‍വ്വം പറഞ്ഞതാ, എന്തെന്നാല്‍ അവനെ പിന്നീട് ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല.
     അന്ന്‍ എവിടെ നിന്നാനെന്നറിയില്ല, ഒരു കുസൃതി പയ്യന്‍ പിറകെ കൂടി. ഞങ്ങളോട്‌ വഴക്കിട്ടും, കല്ലെറിഞ്ഞും അവന്‍ ഒരുപാട് ആസ്വദിച്ചു. ഒട്ടും സഹിക്കവയ്യാഞ് ഞാന്‍ തിരിച്ച് കല്ലെറിഞ്ഞു, പിന്നെ കുറേ കൊഞ്ഞനം കുത്തുകയും ചെയ്തു. പെടുന്നനെ അവന്‍ ആകാശം നോക്കി ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. എനിക്ക് ചിരിയല്ല, അത്ഭുതമാണ് ഉണ്ടായത്. "ആകാശം ഇത്ര സുന്ദരം" ആണെന്നറിഞ്ഞ നിമിഷം. ദൈവത്തിന്‍റെ കലാവിരുത്- മഴവില്ല്, ഒന്നല്ല രണ്ടു മഴവില്ലുകള്‍ ആണ് മാനത്ത്. അതിനു ചുറ്റുമുള്ള മേഘങ്ങള്‍ വെള്ളച്ചാട്ടം പോലെ തോന്നിച്ചു. സമയം നീങ്ങുന്തോരും ആകാശം, അവളുടെ വസ്ത്രം മാറാന്‍ തുടങ്ങി. ശോഭയാര്‍ന്ന ഉടുപ്പ് മാറ്റി, സ്വര്‍ണകളര്‍ ഉടുപ്പനിഞ്ഞു.(ഇത് കണ്ടിട്ടാവും പുതുമണവാട്ടികളും പല,പല ഉടുപ്പുകള്‍ മാറി അണിയുന്നത്. തീര്‍ച്ച!!!)
       ഇങ്ങനെ ചിന്തിച്ച്  എത്ര നേരം അവിടങ്ങനെ നിന്നു എന്നെനിക്കോര്‍മയില്ല. ഈ സായാന്ഹം ഞങ്ങളുടെതാക്കിയത് അവനാണ്. ഇന്നും ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നത്, അവനെ ദൈവം ഞങ്ങള്കായി അയച്ചതാനെന്നാണ്.നന്ദി പോലും പറയാന്‍ സമ്മതിക്കാതെ  ഓടി കളഞ്ഞതും അതുകൊണ്ടാവാം...